ΠΡΟΣΤΙΜΑ ΓΙΑ ΑΝΑΣΦΑΛΙΣΤΗ ΕΡΓΑΣΙΑ

Με την υπ’ αριθμ. Α1976/2023 απόφασή του το Διοικητικό Πρωτοδικείο Πειραιά έκανε δεκτή προσφυγή εντολέων μου και ακύρωσε ΠΕΕ και ΠΕΠΕΕ που είχαν επιβληθεί σε βάρος κοινωνίας κληρονόμων βάσει καταγγελίας εργαζόμενης. Το Δικαστήριο δέχθηκε ότι μόνη η υποβληθείσα καταγγελία εκ μέρους του εργαζόμενου δεν αρκεί για την νομιμότητα των ΠΕΕ και ΠΕΠΕΕ χωρίς την διενέργεια ουσιαστικού ελέγχου εκ μέρους των οργάνων του e-ΕΦΚΑ και ότι οι ΠΕΕ και ΠΕΠΕΕ μη νόμιμα εκδόθηκαν κατά προσώπου που είχε αποβιώσει, χωρίς να κατονομάζονται οι κληρονόμοι και η οφειλή που επιμερίζεται σε κάθε έναν από τους κληρονόμους βάσει της κληρονομικής του μερίδας, κατ' αποδοχή σχετικών ισχυρισμών μου.

Το Δικαστήριο μεταξύ άλλων έκρινε ότι “10. Επειδή, σύμφωνα με όσα εκτέθηκαν στην 6η σκέψη της παρούσας, ο e-Ε.Φ.Κ.Α., ανεξαρτήτως εάν υπάρχει σχετική καταγγελία, οφείλει να προβαίνει σε έλεγχο και να παραθέτει στοιχεία από τα οποία να αποδεικνύεται με τρόπο ενδεδειγμένο η απασχόληση και ο χρόνος αυτής, ενώ, περαιτέρω, εάν ο εργοδότης τηρεί προσηκόντως όλα τα στοιχεία που προβλέπονται στη νομοθεσία και γενικά εκπληρώνει όλες τις υποχρεώσεις που επιβάλλονται από αυτήν για την ασφάλιση του προσωπικού του, τα ελεγκτικά όργανα φέρουν πλήρως το βάρος της απόδειξης της ενδεχόμενης κρίσης τους για το ότι τα ασφαλιστικά δεδομένα, που προκύπτουν από τα στοιχεία που τηρεί ο εργοδότης, είναι εικονικά. Εν προκειμένω, από τα στοιχεία της δικογραφίας προκύπτει ότι η Κ846/18.09.2003 έγγραφη καταγγελία – δήλωση απασχόλησης της .... αποτέλεσε το μοναδικό έρεισμα για την επιβολή των επίδικων εισφορών, δεδομένου, αφενός ότι η εν λόγω καταγγελία δεν συνοδεύετο από κανένα αποδεικτικό των καταγγελλομένων στοιχείο (φορολογικές δηλώσεις εισοδήματος, σύμβαση εργασίας, εκκαθαριστικά σημειώματα αποδοχών ή έστω, οποιοδήποτε ιδιωτικό έγγραφο από το οποίο να προκύπτει η καταβολή αμοιβής, κ.λπ., πρβλ. ΣτΕ 4221/1987), και, αφετέρου ότι τα όργανα του καθ’ ου δεν διενήργησαν περαιτέρω ουσιαστικό έλεγχο προκειμένου να διαπιστώσουν τα ακριβή στοιχεία (χρονική διάρκεια και αποδοχές) της εργασιακής σχέσης της καταγγέλλουσας με τις προσφεύγουσες, αναζητώντας, λ.χ., τα πρόσωπα που είχαν υποδειχθεί με την ανωτέρω καταγγελία, ώστε αυτά να καταθέσουν σχετικώς. Εξάλλου, η καταγγέλλουσα δεν εμφανίσθηκε ενώπιον της Τ.Δ.Ε. σε καμία από τις πραγματοποιηθείσες συνεδριάσεις προς υποστήριξη της καταγγελίας της, οι δε προσφεύγουσες αρνούνται κατηγορηματικά οιαδήποτε εργασιακή απασχόλησή της πριν την 10η.07.2003. Μόνη, όμως, η εν λόγω καταγγελία, δεν αρκεί, κατά τα ανωτέρω, για την απόδειξη της απασχόλησης, του χρόνου αυτής και του ύψους των αποδοχών. Επομένως, ο καθ’ ου, ο οποίος έφερε το σχετικό βάρος απόδειξης, δεδομένου ότι οι προσφεύγουσες, ως εργοδότριες, είχαν τηρήσει τις εκ του νόμου ασφαλιστικές υποχρεώσεις τους ως προς την καταγγέλλουσα (όπως προκύπτει από τα προμνησθέντα έγγραφα αναγγελίας πρόσληψης, κατάστασης προσωπικού, απόδειξη μισθοδοσίας), δεν απέδειξε ότι τα ανωτέρω ασφαλιστικά δεδομένα είναι εικονικά και ότι η καταγγέλλουσα δεν προσελήφθη στο ξενοδοχείο που εκμεταλλεύονταν οι προσφεύγουσες ως καμαριέρα στις 10.07.2003, αλλά στις 16.07.2002, όπως υποστηρίχθηκε στην εν λόγω καταγγελία. Με τα δεδομένα αυτά, το Δικαστήριο κρίνει ότι η Μ/602/03.12.2012 Π.Ε.Ε. και η παρακολουθηματική αυτής Μ..../03.12.2012 Π.Ε.Π.Ε.Ε., καθώς και η Μ.../03.12.2012 Π.Ε.Ε. και η παρακολουθηματική αυτής Μ..../03.12.2012 Π.Ε.Π.Ε.Ε. είναι μη νόμιμες, όπως βασίμως προβάλλεται με την κρινόμενη προσφυγή, παρέλκει δε ως αλυσιτελής η εξέταση των λοιπών λόγων ακύρωσης. Συνακόλουθα, η Τ.Δ.Ε. του Α’ Τοπικού Υποκαταστήματος Μισθωτών Αττικής-Αθηνών-Νοτίου Τομέα-Γλυφάδας του e-Ε.Φ.Κ.Α., η οποία με τις ..../Σ.52/23.06.2021 και ..../Σ51/23.06.2021 αποφάσεις της έκρινε αντίθετα προς τα ανωτέρω και απέρριψε τις ..../15.11.2013 και .../15.11.2013 αντίστοιχες ενστάσεις κατά των ως άνω Π.Ε.Ε. και Π.Ε.Π.Ε.Ε., εσφαλμένως τον νόμο εφήρμοσε και εκτίμησε τα πραγματικά περιστατικά και, για τον λόγο αυτό, οι προσβαλλόμενες αποφάσεις της πρέπει να ακυρωθούν. 11. Επειδή, εξάλλου, κατά τον χρόνο έκδοσης, ήτοι στις 3.12.2012, της Μ/.../03.12.2012 Π.Ε.Ε. και της Μ.../03.12.2012 Π.Ε.Π.Ε.Ε., με τις οποίες καταλογίστηκαν σε βάρος του ..., ως εργοδότη, εισφορές και πρόσθετη επιβάρυνση εισφορών, αντίστοιχα, χρονικής περιόδου από 16.07.2003 έως 06.05.2003, ο τελευταίος είχε ήδη αποβιώσει (στις 21.03.2003), ενώ και το καθ’ ου τελούσε σε γνώση του γεγονότος αυτού, όπως προαναφέρθηκε, χωρίς στις εν λόγω πράξεις να κατονομάζονται οι κληρονόμοι του αποβιώσαντος, με επιμερισμό της οφειλής του καθενός, κατά τον λόγο της κληρονομικής τους μερίδας. Ενόψει τούτων, το Δικαστήριο κρίνει ότι οι εν λόγω καταλογιστικές πράξεις είναι ακυρωτέες και για τον λόγο αυτό, ήτοι ως εκδοθείσες κατά ανύπαρκτου προσώπου, κατά τον βάσιμο σχετικό ισχυρισμό της προσφυγής ...".