ΠΡΟΜΗΘΕΙΕΣ – ΠΡΟΣΥΜΒΑΤΙΚΟ ΣΤΑΔΙΟ

Με την υπ’ αριθμ. 153/2023 απόφασή του το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών έκανε δεκτή αίτηση ακύρωσης εντολέα μου, ακυρώνοντας απόφαση αναθέτουσας αρχής, με την οποία απορρίφθηκε η προσφορά του εντολέα μου κατόπιν ένστασης του άρθρου 127 του ν. 4412/2016 από ανταγωνιστή. Το Δικαστήριο δέχθηκε μεταξύ άλλων ότι, ελλείψει σαφούς προσδιορισμού της προϋπολογισθείσας αξίας του διαγωνισμού, θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη οι τιμές κατακύρωσης σε συνδυασμό με τις ζητούμενες ποσότητες για τον προσδιορισμό της ενδεδειγμένης ενδικοφανούς προσφυγής, χωρίς να ασκεί επιρροή ο κατεπείγοντας χαρακτήρας της προμήθειας ή η μνεία της πρόσκλησης περί προσφυγής των διαγωνιζομένων στη διαδικασία διοικητικής επίλυσης του άρθρου 127 του ν.4412/2016, κατ' αποδοχή σχετικών ισχυρισμών μου.

Το Δικαστήριο μεταξύ άλλων έκρινε ότι «Eπειδή, η αιτούσα, κατ' αρχάς, προβάλλει, όπως ομοίως ισχυρίστηκε και με το υποβληθέν κατά τη διαδικασία εξέτασης της ένστασης υπόμνημά της, ότι η ένσταση αυτή ήταν απαράδεκτη, λόγω μη τήρησης από την παρεμβαίνουσα της δέουσας ενδικοφανούς διαδικασίας και ότι αναρμοδίως επιλήφθηκε αυτής η αναθέτουσα αρχή. Ο λόγος αυτός είναι βάσιμος. Και τούτο διότι, είναι μεν αληθές ότι από την Πρόσκληση της …. δεν καθορίζεται η προϋπολογισθείσα τιμή μονάδας του υπό προμήθεια είδους, ούτε η συνολική προϋπολογισθείσα αξία της σύμβασης που θα συναφθεί. Από τις ζητούμενες, όμως, ποσότητες των προς προμήθεια ειδών και το ποσό της προσφοράς ανά τεμάχιο της αιτούσας (56.000 τεμάχια με κόστος 3,14 ευρώ ανά τεμάχιο), αλλά και των αναδειχθέντων για τα λοιπά είδη του διαγωνισμού προσωρινών αναδόχων, σύμφωνα με την 40046/17.9.2020 απόφαση του Διοικητή της αναθέτουσας (Είδος 1: 14.000 τεμάχια με κόστος 15 ευρώ ανά τεμάχιο, Eίδος 3: 31.500 τεμάχια με κόστος 4,72 ανά τεμάχιο), συνάγεται ότι η εκτιμώμενη αξία της σύμβασης υπερβαίνει προδήλως το ποσό των 60.000 ευρώ (πρβλ. ΕΑ ΣτΕ 94, 95/2021, 308/2019). Συνεπώς, κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 345 του ν.4412/2016, η ένδικη διαγωνιστική διαδικασία, ενόψει και του χρόνου εκκίνησής της, διέπεται από τις προεκτεθείσες (σκ.5) διατάξεις του Βιβλίου ΙV (άρθρα 345 – 374) του ν.4412/2016. Ως εκ τούτου, η ανωτέρω απόφαση του Διοικητή της …. υπόκειται, σύμφωνα με το άρθρο 360 του ν.4412/2016, σε προδικαστική προσφυγή ενώπιον της Α.Ε.Π.Π, μόνης εν προκειμένω αρμοδίας για τον έλεγχο των πράξεων του διαγωνιστικού σταδίου της ένδικης διαδικασίας, και όχι στην ενδικοφανή προσφυγή του άρθρου 127 του ιδίου νόμου, η οποία, ενόψει και της ρητής απαγόρευσης της παραγράφου 3 του άρθρου 360 του ως άνω νόμου (βλ. ίδια σκ.5), ασκήθηκε εν προκειμένω ανεπιτρέπτως. Όσα δε προβάλλει η αναθέτουσα με τις έγγραφες απόψεις της προς θεμελίωση της αρμοδιότητάς της, ότι δηλαδή, η ένδικη διαγωνιστική διαδικασία είχε κατεπείγοντα χαρακτήρα και έλαβε χώρα δυνάμει των ρυθμίσεων των ΠΝΠ που ίσχυαν κατά τον κρίσιμο χρόνο σχετικά με τις, κατά παρέκκλιση των κείμενων περί δημοσίων συμβάσεων διατάξεων, αναθέσεις, στηρίζονται σε εσφαλμένη νομική προϋπόθεση. Τούτο διότι, αφενός μεν το κατεπείγον της σύμβασης δικαιολογεί μόνο συγκεκριμένες, ρητώς θεσπισμένες, αποκλίσεις και ουδόλως θεμελιώνει την κατάργηση συλλήβδην των κανόνων της διοικητικής διαδικασίας, αφετέρου δε, οι περί εννόμου προστασίας διατάξεις του Βιβλίου ΙV του ν.4412/2016 έχουν πεδίο εφαρμογής και στις εν λόγω αναθέσεις, εφόσον δεν ορίζεται διαφορετικά ούτε στις ΠΝΠ κατ’ επίκληση των οποίων διενεργούνται (σκ.7), ούτε σε άλλη νεότερη ειδική διάταξη. Ως προς το ίδιο ζήτημα, της εφαρμογής, δηλαδή, των εν λόγω ειδικών δικονομικών διατάξεων του ν.4412/2016, ουδεμία, ομοίως, ασκεί επιρροή, η μνεία της ένδικης πρόσκλησης περί προσφυγής των διαγωνιζομένων στη διαδικασία διοικητικής επίλυσης του άρθρου 127 του ν.4412/2016, ως εσφαλμένως υπολαμβάνουν η καθ' ης και η παρεμβαίνουσα (πρβλ. ΣτΕ 1073/2021, 1719/2020, 2973/2011 κ.α). Υπό τα ανωτέρω δεδομένα, μη νόμιμα η αναθέτουσα αρχή έκανε τυπικώς δεκτή την υποβληθείσα από την παρεμβαίνουσα «ένσταση» και εξέτασε την υπόθεση στην ουσία της, απορρίπτοντας, τελικώς, την προσφορά της αιτούσας για το διεκδικούμενο είδος 2 του διαγωνισμού. Για το λόγο τούτο, πρέπει η προσβαλλόμενη απόφαση να ακυρωθεί κατά το πληττόμενο μέρος της, ενώ, παρέλκει, ως αλυσιτελής, η εξέταση των λοιπών λόγων ακύρωσης».