ΠΡΟΜΗΘΕΙΕΣ – ΠΡΟΣΥΜΒΑΤΙΚΟ ΣΤΑΔΙΟ

Με την υπ’ αριθμ. Ν55/2021 απόφασή του το Διοικητικό Εφετείο Κομοτηνής απέρριψε αίτηση αναστολής που άσκησε ανταγωνίστρια εταιρεία κρίνοντας ότι το ένδικο βοήθημα ασκήθηκε εκπρόθεσμα, κατ’ αποδοχή σχετικού ισχυρισμού που είχα προβάλει.

Το Δικαστήριο μεταξύ άλλων έκρινε ότι “… σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στη σκέψη 8, η προδικαστική προσφυγή της αιτούσας ασκηθείσα στις 1-6-2021, θεωρείται σιωπηρώς απορριφθείσα στις 31-7-2021 (μετά την παρέλευση εξήντα ημερών από την κατάθεσή της), κατά της σιωπηρής δε αυτής απόρριψης η αιτούσα όφειλε να ασκήσει αίτηση αναστολής εντός δέκα ημερών από τη συντέλεσή της, ήτοι έως την 10-8-2021, ημέρα Τρίτη. Συνεπώς, η υπό κρίση αίτηση, η οποία κατατέθηκε στο παρόν Δικαστήριο στις 10-9-2021, ασκήθηκε εκπροθέσμως και είναι, για το λόγο αυτό απαράδεκτη, κατ’ αποδοχή όσων βασίμως προβάλει η παρεμβαίνουσα. Ουδεμία άλλωστε επιρροή ασκεί το γεγονός ότι η αιτούσα την 24.8.2021 έλαβε γνώση, όπως υποστηρίζει, της υπ’αρ. πρωτ. …. βεβαίωσης της ΑΕΠΠ περί σιωπηρής απόρριψης της προδικαστικής προσφυγής. Και τούτο διότι η συντέλεση της σιωπηρής απόρριψης αποτελεί την αφετηρία της κρίσιμης προθεσμίας για την άσκηση της αίτησης (πρβλ. ΕΑ ΣτΕ 888/2004 σκ. 5, 485/2006 σκ.5, 115/2008, σκ. 7, 199/2009 σκ.6, 798/2009, σκ.5) και δεν δύναται να μεταβληθεί λόγω του ανωτέρω πληροφοριακού – επιβεβαιωτικού της συντελεσθείσας απόρριψης εγγράφου. Η κρίση περί εκπροθέσμου δεν ανατρέπεται από το γεγονός ότι μεσολάβησαν οι δικαστικές διακοπές (1-7-2021 έως 31-8-2021), δεδομένου ότι δεν εφαρμόζονται εν προκειμένω οι διατάξεις του άρθρου 11 του Κώδικα περί δικών του Δημοσίου (Κ.Δ. από 26.6-10.7.1944 Α΄ 139 και άρθρο 22 παρ. 4 ν. 1868/1989 Α΄ 230) περί αναστολής της προθεσμίας για την άσκηση ενδίκων μέσων κατά τη διάρκεια των δικαστικών διακοπών (ΣτΕ ΕΑ 261/2020 σκ. 9, πρβλ. ΕΑ ΣτΕ 888/2004 σκ. 6, 199/2009 σκ.7). Άλλωστε, ήδη η παρ.10 του άρθρου 372 του ν. 4412/2016, όπως έχει πλέον διαμορφωθεί, με το άρθρο 138 του ν. 4782/2021 [που δεν καταλαμβάνει, πάντως, την επίδικη διαφορά], ορίζει ρητά ότι : «Στις διαφορές του παρόντος δεν εφαρμόζεται το άρθρο 11 του Κώδικα περί δικών του Δημοσίου (Κ.Δ. από 26.6./10.7.1944, Α` 139)»). Η νέα παρ.10 του ως άνω άρθρου δεν αντανακλά διαφορετική επιλογή του νομοθέτη, έναντι του διέποντος την κρινόμενη διαφορά νομοθετικού καθεστώτος, όπως αβασίμως προβάλει η αιτούσα, καθώς σταθερός σκοπός του νομοθέτη ήταν ανέκαθεν η ταχεία επίλυση της διαφοράς και η περαιτέρω πρόοδος του διαγωνισμού (βλ. και τις υπό το καθεστώς του ν. 2522/1997, ΣτΕ ΕΑ 888/2004, σκ. 7, 238/2005 σκ. 5, 195/2006 σκ. 5, 365/2007 σκ. 9, 931/2007 σκ. 9, 199/2009 σκ. 6, 400/2014 σκ. 4), απορριπτομένων των προβαλλομένων από την αιτούσα περί αναστολής της επίμαχης προθεσμίας κατά τη διάρκεια των δικαστικών διακοπών, λόγω αναλογικής εφαρμογής των διατάξεων του π.δ/τος 18/1989”.