ΕΠΙΒΟΛΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΕΙΣΦΟΡΩΝ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΟ ΕΡΓΟ - ΠΟΣΟΣΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΔΑΠΑΝΗΣ

Με την υπ’ αριθμ. 2406/2024 απόφασή του το Διοικητικό Πρωτοδικείο Πειραιά δέχθηκε προσφυγή εντολέα μου, με την οποία αμφισβητούσε τον καταλογισμό ασφαλιστικών εισφορών που προσδιορίστηκαν με βάση αναθεωρημένο ποσοστό εργατικής δαπάνης κατά το στάδιο εκκαθάρισης της εργολαβίας, καθώς έκρινε μεταξύ άλλων ότι σε αυτό το στάδιο ο e-ΕΦΚΑ οφείλει να καθορίσει τις πραγματικά οφειλόμενες εισφορές, διενεργώντας έλεγχο στα πραγματικά ασφαλιστικά στοιχεία του αναδόχου, κατ' αποδοχή σχετικού ισχυρισμού μου.

Το Δικαστήριο μεταξύ άλλων έκρινε ότι “Επειδή, με την Μ16/24-2-2022 Π.Ε.Ε., η οποία εκδόθηκε βάσει της 15/Ε.Ε.Ο.Ε./Μ/24-2-22 έκθεσης οικοδομοτεχνικού ελέγχου σε χρονικό σημείο (30-1-2015), κατά το οποίο είχαν αποπερατωθεί οι εργασίες κατασκευής του επίμαχου δημόσιου έργου, όπως προκύπτει από την με αριθ. πρωτ. 52/638/24-7-2020 βεβαίωση του Προϊσταμένου του Τεχνικού Διαμερίσματος Νήσων της .... Α.Ε. και συνομολογεί ο καθ’ ου φορέας, και είχε ήδη υποβληθεί ο 15ος τελικός λογαριασμός της σύμβασης κατασκευής του επίδικου έργου, ήτοι κατά το στάδιο της εκκαθάρισης, καταλογίστηκαν εισφορές, το ποσό των οποίων υπολογίστηκε με βάση τα αντικειμενικά κριτήρια του άρθρου 38 παρ. 3 του Κανονισμού Ασφάλισης του Ι.Κ.Α., κατόπιν επανακαθορισμού του ποσοστού εργατικής δαπάνης. Σύμφωνα, όμως, με όσα έγιναν ερμηνευτικώς δεκτά στην τέταρτη σκέψη, εφόσον, κατά τον κρίσιμο χρόνο, το έργο βρισκόταν πλέον στο στάδιο της εκκαθάρισης, ο καθ’ ου φορέας όφειλε, καταρχήν, να στηριχθεί στα πραγματικά ασφαλιστικά δεδομένα του έργου για τον υπολογισμό των τελικώς οφειλόμενων από την προσφεύγουσα εργολήπτρια ασφαλιστικών εισφορών, εν προκειμένω δε στις υποβληθείσες από αυτήν Α.Π.Δ.. Τούτο δε διότι στο στάδιο αυτό το Ι.Κ.Α. – Ε.Τ.Α.Μ. δεν είχε εξουσία πλέον να καθορίσει τεκμαρτώς τις ασφαλιστικές εισφορές, αλλά όφειλε να καθορίσει τις πράγματι οφειλόμενες εισφορές, διενεργώντας έλεγχο στα υποβληθέντα από την προσφεύγουσα, κατά τη διάρκεια εκτέλεσης του έργου, ασφαλιστικά στοιχεία, καθώς και σε όλα τα στοιχεία που προβλέπονται από τον Κανονισμό Ασφάλισης, περαιτέρω, δε, να στηριχθεί και σε οποιοδήποτε άλλο προσήκον έγγραφο ή στοιχείο όπως μαρτυρίες ή καταγγελίες εργαζομένων στο έργο και μόνο σε περίπτωση που έκρινε, αιτιολογημένα και βάσει συγκεκριμένων στοιχείων, ότι τα εν λόγω δεδομένα ήταν ανεπαρκή ή ανειλικρινή, όφειλε να εκδώσει σε βάρος της Π.Ε.Ε. (βλ. ΔΕφΘεσ 835/2024). Λαμβανομένου δε υπόψη ότι η προσφεύγουσα υπέβαλε για τη χρονική περίοδο του Ιανουαρίου την 4182/8-3-2015 Α.Π.Δ., με τα αναγραφόμενα σε αυτήν ασφαλιστικά στοιχεία, δε συνιστά αιτιολογημένη κρίση του - έχοντος το σχετικό βάρος απόδειξης – φορέα μόνη η επίκληση, κατά τρόπο αόριστο, της ανακρίβειας των υποβληθεισών Α.Π.Δ., για την ανωτέρω χρονική περίοδο, χωρίς περαιτέρω ουσιαστική, εκ μέρους του, διερεύνηση και στοιχειοθέτηση της ανακρίβειας αυτών. Ούτε, εξάλλου, η μη αμφισβήτηση της Α2/12-1-2021 απόφασης επανακαθορισμού του ποσοστού εργατικής δαπάνης από την προσφεύγουσα, με την υποβολή σχετικής ένστασης αποτελούσε τεκμήριο αποδοχής εκ μέρους της του παραπάνω επανυπολογισμού των εισφορών κατά το στάδιο μετά την αποπεράτωση του έργου, κατά το οποίο, το διάδικο Ταμείο όφειλε να προβεί στην τελική εκκαθάριση των οφειλόμενων εισφορών, στηριζόμενο, καταρχήν, στα πραγματικά ασφαλιστικά δεδομένα του έργου, δηλαδή στις μισθολογικές – ανακεφαλαιωτικές καταστάσεις και τα στοιχεία που είχε προσκομίσει η προσφεύγουσα, μόνον, δε, μετά την τυχόν απόρριψη, με αιτιολογημένη κρίση και βάσει συγκεκριμένων στοιχείων, των καταστάσεων αυτών ως ανειλικρινών ή ανεπαρκών, το διάδικο Ίδρυμα θα μπορούσε να εμμείνει στον υπολογισμό των εισφορών με βάση το τεκμαρτό ποσοστό εργατικής δαπάνης (βλ. ΔΕφΠει 871/2018). Τέλος, τα αρμόδια όργανα του καθ’ ου φορέα δεν αμφισβήτησαν την ειλικρίνεια των δεδομένων που προέκυπταν από τα νόμιμα στοιχεία που είχε τηρήσει και υποβάλει η προσφεύγουσα, ούτε απέδειξαν, όπως είχαν υποχρέωση, με συγκεκριμένα στοιχεία (εκθέσεις επιτόπιων ελέγχων, διασταυρώσεις με στοιχεία άλλων υπηρεσιών, τυχόν υποβληθείσες καταγγελίες απασχοληθέντων στο επίμαχο έργο κ.λπ.), ότι οι οφειλόμενες εισφορές υπερβαίνουν το προκύπτον από τις πραγματικές αποδοχές βάσει των κατατεθεισών Α.Π.Δ. ποσό. Με τα δεδομένα αυτά, το Δικαστήριο κρίνει ότι μη νόμιμα επιβλήθηκαν εισφορές σε βάρος της προσφεύγουσας με την Μ16/24-2-2022 Π.Ε.Ε., βάσει της ανωτέρω έκθεσης ελέγχου, ενώ ενόψει του ότι η επιβολή πρόσθετης επιβάρυνσης εισφορών έχει παρακολουθηματικό χαρακτήρα σε σχέση με την επιβολή εισφορών (πρβλ. ΣτΕ 159/2009), μη νόμιμα επιβλήθηκε σε βάρος της, με την Μ13/24-2-2022 Π.Ε.Π.Ε.Ε., και πρόσθετη επιβάρυνση εισφορών. Κατά συνέπεια, η Τ.Δ.Ε., που με τις προσβαλλόμενες αποφάσεις της, απέρριψε τις υποβληθείσες ενστάσεις κατά των παραπάνω πράξεων, εσφαλμένα εκτίμησε τα πραγματικά περιστατικά και ερμήνευσε το νόμο και πρέπει να ακυρωθούν, κατ’ αποδοχή του σχετικού λόγου της κρινόμενης προσφυγής, ενώ παρέλκει ως αλυσιτελής η εξέταση των λοιπών λόγων αυτής.)".